trójkołowiec (język polski)
trójkołowiec (1.1)
trójkołowiec (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌtrujkɔˈwɔvʲjɛʦ̑], AS: [trui ̯kou̯ovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) mot. pojazd poruszający się na trzech kołach
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik trójkołowiec trójkołowce dopełniacz trójkołowca trójkołowców celownik trójkołowcowi trójkołowcom biernik trójkołowiec / pot. trójkołowca[1] trójkołowce narzędnik trójkołowcem trójkołowcami miejscownik trójkołowcu trójkołowcach wołacz trójkołowcu trójkołowce - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. trójkołowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. trój- + kołowiec
- uwagi:
- tłumaczenia:
- kataloński: (1.1) tricicle m
- włoski: (1.1) motocarro m
- źródła:
- ↑
Hasło „trójkołowiec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.