policaj (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pogard. zob. policjant
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik policaj policaje dopełniacz policaja policajów celownik policajowi policajom biernik policaja policajów narzędnik policajem policajami miejscownik policaju policajach wołacz policaju policaje - przykłady:
- (1.1) Biegnący Wasyl i dwaj policaje oddalali się coraz bardziej, niknąc w półmroku szpaleru grubopiennych brzóz, ciągnącego się wzdłuż traktu[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) policjant; pot. glina, gliniarz; pot. pogard. pies; slang. bagieta
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Polizei → policja
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: policjant
- źródła:
- ↑ Jan Rutkiewicz, Ostland, „Akant”, 2007-02, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
policaj (język wilamowski)
policaj (1.1)
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) policja[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- por. niem. Polizei
- uwagi:
- źródła:
- ↑
Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.