pogrzebacz (język polski)
pogrzebacz (1.1)
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) narzędzie w kształcie pręta zakończonego hakiem, służące do podnoszenia fajerek w piecu i przekładania węgli w jego palenisku; zob. też pogrzebacz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pogrzebacz pogrzebacze dopełniacz pogrzebacza pogrzebaczy[1][2] / pogrzebaczów[2] celownik pogrzebaczowi pogrzebaczom biernik pogrzebacz pogrzebacze narzędnik pogrzebaczem pogrzebaczami miejscownik pogrzebaczu pogrzebaczach wołacz pogrzebaczu pogrzebacze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) reg. gw. kruk, gw. (Białystok) kruczek, gw. (Górny Śląsk) hoczek, gw. (Poznań) haczyk[3] gw. (Warszawa) haczyk[4]
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) kociuba, przest. gw. kosior, daw. kryka
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. grzebać, pogrzebać
- rzecz. pogrzebanie n, grzebanie n, pogrzeb mrz
- przysł. pogrzebowo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) fire iron, poker
- francuski: (1.1) tisonnier m
- hiszpański: (1.1) atizador m, hurgón m, hurgador m
- niemiecki: (1.1) Feuerhaken m, Schüreisen n, Schürhaken m
- norweski (bokmål): (1.1) ildrake m/ż
- rosyjski: (1.1) кочерга ż
- szwedzki: (1.1) eldgaffel w
- włoski: (1.1) attizzatoio m
- źródła:
- ↑
Hasło „pogrzebacz” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN. - 1 2 Hasło „pogrzebacz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 247.
- ↑ Kazimierz Nitsch, Odrębności słownikowe Poznania, Krakowa, Warszawy, „Język Polski” nr 8–10, s. 267.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.