kosior (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈkɔɕɔr], AS: [kośor], zjawiska fonetyczne: zmięk.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) przest. gw. rodzaj pogrzebacza z deszczułką do wygarniania węgli z pieca chlebowego[1][2]
- (1.2) gwara więzienna nóż
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kosior kosiory dopełniacz kosiora kosiorów celownik kosiorowi kosiorom biernik kosior kosiory narzędnik kosiorem kosiorami miejscownik kosiorze kosiorach wołacz kosiorze kosiory - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) ożóg piekarski, kryka
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) pogrzebacz
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. kosiorek m
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- kaszubski: (1.1) grělka ż, grulka ż[3]
- źródła:
- ↑ Słownik języka polskiego, red. Witold Doroszewski, t. 3, Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1958–1969.
- ↑ Dawne określenia piekarskie w: „Piekarz Polski”, nr 10, 11, 12/2012 (159, 160, 161), ISSN 1507-7179, s. 28
- ↑ Wiesław Boryś, Hanna Popowska-Taborska Słownik etymologiczny kaszubszczyzny, tom 2, Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, Warszawa 1997, ISBN 83-86619-81-3, s. 210
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.