piczka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈpʲiʧ̑ka], AS: [pʹička], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) wulg. żeński narząd rozrodczy[1]
- (1.2) wulg. pogard. kobieta
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik piczka piczki dopełniacz piczki piczek celownik piczce piczkom biernik piczkę piczki narzędnik piczką piczkami miejscownik piczce piczkach wołacz piczko piczki - przykłady:
- (1.1) Tak została Pizdolona • Z czaru swego wybawiona, • I znów stała się prawiczką • Z malusieńką, ciasną piczką. • Głuptas dostał zaś w podziękę • Pół królestwa i jej rękę.[2]
- (1.2) „Ładne piczki tu przychodzą!” – krzyknął jakiś chłopak.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) zob. cipa
- antonimy:
- (1.1) zob. cipa
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. picza ż, pizda ż
- przym. pizdowaty
- związki frazeologiczne:
- nie ma piczki na pożyczki • piczka grochowa
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: cipa
- źródła:
- ↑ Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 226.
- ↑ Aleksander hrabia Fredro, „Baśń o trzech braciach i królewnie”
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.