pianistyka (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) muz. sztuka gry na fortepianie
- (1.2) muz. utwory na fortepian t. ich tworzenie i wykonywanie
- (1.3) muz. ogół muzyków grający na fortepianie
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pianistyka pianistyki dopełniacz pianistyki pianistyk celownik pianistyce pianistykom biernik pianistykę pianistyki narzędnik pianistyką pianistykami miejscownik pianistyce pianistykach wołacz pianistyko pianistyki - przykłady:
- (1.1) Cały czas kształciła się też w pianistyce, dając swój pierwszy koncert w Paryżu w 1925[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) festiwal / nauka pianistyki
- (1.3) pianistyka polska
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pianista mos, pianistka ż
- przym. pianistyczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. pianista + -ka
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) pianistics
- francuski: (1.1) pianistique ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.