państwowość (język polski)

wymowa:

IPA: [pãj̃ˈstfɔvɔɕʨ̑], AS: [pãĩ ̯stfovość], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.• rozs. artyk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zespół właściwości cechujących państwo; t. odrębność, niezależność państwowa

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	państwowość	państwowości
dopełniacz	państwowości	państwowości
celownik	państwowości	państwowościom
biernik	państwowość	państwowości
narzędnik	państwowością	państwowościami
miejscownik	państwowości	państwowościach
wołacz	państwowości	państwowości

przykłady:

(1.1) […] u źródeł państwowości litewskiej nie leżał konflikt etniczny, ale kontakty plemion bałtyckich i słowiańskich, których efektem była slawizacja elit litewskich w epoce średniowiecza^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. państwo n, państewko n, państwowiec m, państwówka ż

przym. państwowy

przysł. państwowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) statehood
• białoruski: (1.1) дзяржаўнасць ż
• białoruski (taraszkiewica): (1.1) дзяржаўнасьць ż
• fiński: (1.1) osavaltioasema
• kazachski: (1.1) мемлекеттілік
• litewski: (1.1) valstybingumas m
• niemiecki: (1.1) Staatswesen n, Staatlichkeit ż
• rosyjski: (1.1) государственность ż
• ukraiński: (1.1) держа́вність ż
• węgierski: (1.1) államiság

źródła: