pękać (język polski)

lód pęka (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈpɛ̃ŋkaʨ̑], AS: [pẽŋkać], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę 

​

znaczenia:

czasownik

(1.1) przestawać być całym na skutek powstania rysy, szczeliny lub otworu

(1.2) o czymś naciągniętym, napiętym: rozrywać się, najczęściej na dwie części

(1.3) pot. bać się, odczuwać strach

odmiana:

(1.1-3) koniugacja I

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		pękać
czas teraźniejszy		pękam	pękasz	pęka	pękamy	pękacie	pękają
czas przeszły	m	pękałem	pękałeś	pękał	pękaliśmy	pękaliście	pękali
	ż	pękałam	pękałaś	pękała	pękałyśmy	pękałyście	pękały
	n	pękałom	pękałoś	pękało
tryb rozkazujący		niech pękam	pękaj	niech pęka	pękajmy	pękajcie	niech pękają
pozostałe formy czas przyszły m będę pękał, będę pękać będziesz pękał, będziesz pękać będzie pękał, będzie pękać będziemy pękali, będziemy pękać będziecie pękali, będziecie pękać będą pękali, będą pękać ż będę pękała, będę pękać będziesz pękała, będziesz pękać będzie pękała, będzie pękać będziemy pękały, będziemy pękać będziecie pękały, będziecie pękać będą pękały, będą pękać n będę pękało, będę pękać będziesz pękało, będziesz pękać będzie pękało, będzie pękać czas zaprzeszły m pękałem był pękałeś był pękał był pękaliśmy byli pękaliście byli pękali byli ż pękałam była pękałaś była pękała była pękałyśmy były pękałyście były pękały były n pękałom było pękałoś było pękało było forma bezosobowa czasu przeszłego pękano tryb przypuszczający m pękałbym, byłbym pękał pękałbyś, byłbyś pękał pękałby, byłby pękał pękalibyśmy, bylibyśmy pękali pękalibyście, bylibyście pękali pękaliby, byliby pękali ż pękałabym, byłabym pękała pękałabyś, byłabyś pękała pękałaby, byłaby pękała pękałybyśmy, byłybyśmy pękały pękałybyście, byłybyście pękały pękałyby, byłyby pękały n pękałobym, byłobym pękało pękałobyś, byłobyś pękało pękałoby, byłoby pękało imiesłów przymiotnikowy czynny m pękający, niepękający ż pękająca, niepękająca pękające, niepękające n pękające, niepękające imiesłów przysłówkowy współczesny pękając, nie pękając rzeczownik odczasownikowy pękanie, niepękanie

przykłady:

(1.1) Na wiosnę, gdy zrobi się dostatecznie ciepło, pąki pękają na drzewach.

(1.3) Nie pękaj! Zrób to!

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pękanie n, pęknięcie n

czas. spękać, pęknąć dk.

przym. pękaty

związki frazeologiczne:

pękać ze śmiechu • pękać z dumy • pękać ze złości • pękać w szwach

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) burst; (1.2) burst
• duński: (1.1) briste, sprænge, revne, sprække, springe
• niderlandzki: (1.1) breken, barsten
• niemiecki: (1.1) bersten
• norweski (bokmål): (1.1) briste
• szwedzki: (1.1) spricka, brista, rämna
• wilamowski: (1.1) płocca, płoc; (1.2) płocca, płoc
• włoski: (1.1) incrinare, screpolarsi, spaccare; (1.2) scoppiare; (1.3) schiattare

źródła: