pąk (język polski)
pąk (1.1) kwiatowy
pąk (1.1)
- wymowa:
- IPA: [pɔ̃ŋk], AS: [põŋk], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zawiązek liścia, pędu lub kwiatu na roślinie[1]; zob. też pąk w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pąk pąki dopełniacz pąka pąków celownik pąkowi pąkom biernik pąk pąki narzędnik pąkiem pąkami miejscownik pąku pąkach wołacz pąku pąki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pączek
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pąkla ż, pączkowanie n, wypączkowanie n
- zdrobn. pączek m
- czas. pączkować ndk., wypączkować dk.
- przym. pąkowy, pączkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bud
- białoruski: (1.1) пупышка ż
- jidysz: (1.1) פּיפּקע ż (pipke)
- kataloński: (1.1) gemma ż
- niemiecki: (1.1) Knospe ż
- rosyjski: (1.1) почка ż
- ukraiński: (1.1) брунька ż
- wilamowski: (1.1) knösp ż
- włoski: (1.1) bocciolo m, gemma ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.