outsider

outsider (język polski)

wymowa:: (spolszczona) ‹ałtsajder›
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) psych. człowiek pozostający na uboczu społeczeństwa, izolujący się lub odizolowany od społeczności; zob. też outsider w Wikipedii

(1.2) sport. zawodnik lub drużyna wyraźnie słabszy od rywali

(1.3) ekon. przedsiębiorstwo, które nie przystąpiło do monopolu

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) autsajder

(1.2) autsajder

(1.3) autsajder

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. autsajder m

forma żeńska outsiderka ż, autsajderka ż

przym. outsiderski, autsajderski

związki frazeologiczne:

etymologia:

ang. outsider^[1]

uwagi:

tłumaczenia:

bułgarski: (1.1) аутсайдер m; (1.2) аутсайдер m; (1.3) аутсайдер m
czeski: (1.1) outsider
ukraiński: (1.1) аутсайдер m; (1.2) аутсайдер m

źródła:

↑ Hasło „outsider” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.

outsider (język angielski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) outsider, wyrzutek, outsiderka; (1.2) osoba postronna, osoba z zewnątrz; (1.3) outsider, czarny koń
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:: przyim. outside, out; przysł. outwards, outward, outwardly, outside, out; przym. outward, outer, outside, out; rzecz. outside, out; czas. out
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

outsider (język czeski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) psych. outsider

(1.2) sport. outsider