ortoreksja (język polski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) psych. obsesja na punkcie spożywania zdrowej żywności; zob. też ortoreksja w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik ortoreksja dopełniacz ortoreksji celownik ortoreksji biernik ortoreksję narzędnik ortoreksją miejscownik ortoreksji wołacz ortoreksjo - przykłady:
- (1.1) Co więcej, dla niektórych zdrowe odżywianie staje się prawdziwą obsesją, którą należy leczyć. Do takich osób należał Amerykanin, doktor Steven Bratman. W 1997 roku stworzył termin „ortoreksja" na określenie przypadłości, na którą cierpiał.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. orthorexia < gr. ὀρθός (orthós) → „prawidłowy”, „dobry” + gr. ὄρεξις (órexis) → „pragnienie”
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) orthorexie ż
- duński: (1.1) ortoreksi w
- esperanto: (1.1) ortoreksio
- francuski: (1.1) orthorexie ż
- kataloński: (1.1) ortorèxia ż
- portugalski: (1.1) ortorexia ż
- włoski: (1.1) ortoressia ż
- źródła:
- ↑ Przekrój, Wydania 10-18; Wydania 3115-3123, Krakowskie Wydawnictwo Prasowe, 2005, str. 74.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.