organy (język polski)

organy (1.1)
organy (1.2)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) muz. instrument muzyczny stosowany głównie w kościołach, posiadający wiele piszczałek, klawiaturę i pedały; zob. też organy w Wikipedii
(1.2) pot. geol. forma skał bazaltowych przypominająca organy (1.1)

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, forma fleksyjna

(2.1) M., B. i W. lm od: organ
odmiana:
(1.1-2) blp,
(2.1) zob. organ
przykłady:
(1.1) W katedrze znajdują się zabytkowe organy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) organy piszczałkowe • organy kościelnegrać na organach
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) instrument
(1.2) skała
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. organista mos, organistka ż, organiścina ż, organistówka ż, organ mrz, organellum n, organizm mrz
zdrobn. organki nmos
przym. organowy, organkowy, organiczny
przysł. organowo, organicznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. organ < łac. ŏrgănum < gr. ὄργανον[1]
(1.2) od (1.1)
uwagi:
tłumaczenia:
  • afrykanerski: (1.1) orrel
  • angielski: (1.1) organ
  • arabski: (1.1) أرغن m (ʾurḡun)
  • baskijski: (1.1) organo
  • białoruski: (1.1) арган m, арганы lm
  • bułgarski: (1.1) орган m (organ)
  • chiński standardowy: (1.1) trad. 風琴 / uproszcz. 风琴 (fēngqín)
  • chorwacki: (1.1) orgulje ż lm
  • czeski: (1.1) varhany ż lm
  • duński: (1.1) orgel n
  • esperanto: (1.1) orgeno
  • estoński: (1.1) orel
  • fiński: (1.1) urut
  • francuski: (1.1) orgue m
  • fryzyjski: (1.1) oargel n
  • hindi: (1.1) ऑर्गन m (ŏrgan)
  • hiszpański: (1.1) órgano m
  • ido: (1.1) orgeno
  • indonezyjski: (1.1) organa
  • irlandzki: (1.1) orgán m
  • islandzki: (1.1) orgel n
  • japoński: (1.1) オルガン (orugan)
  • jidysz: (1.1) אָרגל m (orgl)
  • kaszubski: (1.1) òrganë lm
  • kataloński: (1.1) orgue m
  • koreański: (1.1) 오르간 (oreugan)
  • litewski: (1.1) vargonai m lm
  • luksemburski: (1.1) Uergel ż
  • łotewski: (1.1) ērģeles ż lm
  • niderlandzki: (1.1) orgel n
  • niemiecki: (1.1) Orgel ż
  • norweski (bokmål): (1.1) orgel n
  • norweski (nynorsk): (1.1) orgel n
  • norweski (riksmål): (1.1) orgel n
  • nowogrecki: (1.1) όργανο n (órgano)
  • ormiański: (1.1) երգեհոն (ergehon)
  • portugalski: (1.1) órgão m
  • rosyjski: (1.1) орга́н m
  • rumuński: (1.1) orgă ż
  • serbski: (1.1) оргуље ż (orgulje)
  • słowacki: (1.1) organ m
  • słoweński: (1.1) orgle ż lm
  • szkocki gaelicki: (1.1) òrgan m
  • szwedzki: (1.1) orgel w
  • tajski: (1.1) ออร์แกน (ɔɔ-gɛɛn)
  • turecki: (1.1) org, organ
  • ukraiński: (1.1) орган m (orhan)
  • węgierski: (1.1) orgona
  • wietnamski: (1.1) đại phong cầm
  • wilamowski: (1.1) ügl ż, ügyl ż
  • włoski: (1.1) organo m
źródła:
  1. Zenon Klemensiewicz, Historia języka polskiego, PWN, Warszawa 2002, s. 138.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.