ordynatorski (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɔrdɨ̃naˈtɔrsʲci], AS: [ordỹnatorsʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) dotyczący ordynatora, związany z ordynatorem
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik ordynatorski ordynatorska ordynatorskie ordynatorscy ordynatorskie dopełniacz ordynatorskiego ordynatorskiej ordynatorskiego ordynatorskich celownik ordynatorskiemu ordynatorskiej ordynatorskiemu ordynatorskim biernik ordynatorskiego ordynatorski ordynatorską ordynatorskie ordynatorskich ordynatorskie narzędnik ordynatorskim ordynatorską ordynatorskim ordynatorskimi miejscownik ordynatorskim ordynatorskiej ordynatorskim ordynatorskich wołacz ordynatorski ordynatorska ordynatorskie ordynatorscy ordynatorskie - przykłady:
- (1.1) Zmiany na stanowiskach ordynatorskich dokonały się też w niedługim czasie na oddziałach chirurgii ogólnej i ortopedii[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ordynator m, ordynatorka ż, ordynatura ż
- przym. ordynować ndk.
- czas. ordynować
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. ordynator + -ski
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ (ASZ), Dziennik Polski, 23/10/2008, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.