ordynatura (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɔrdɨ̃naˈtura], AS: [ordỹnatura], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) stanowisko ordynatora
- (1.2) pełnienie funkcji ordynatora
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik ordynatura dopełniacz ordynatury celownik ordynaturze biernik ordynaturę narzędnik ordynaturą miejscownik ordynaturze wołacz ordynaturo - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. ordynatorski
- rzecz. ordynator
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.