odyniec (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ɔˈdɨ̃ɲɛʦ̑], AS: [odỹńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) łow. stary samiec samotnie żyjący, najczęściej w odniesieniu do dzika, a rzadziej żubra
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik odyniec odyńce dopełniacz odyńca odyńców celownik odyńcowi odyńcom biernik odyńca odyńce narzędnik odyńcem odyńcami miejscownik odyńcu odyńcach wołacz odyńcu odyńce - przykłady:
- (1.1) Wyczailiśmy w zaroślach sporego odyńca.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pojedynek
- antonimy:
- (1.1) locha
- hiperonimy:
- (1.1) samiec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- XVI w.; zapożyczenie z ukr. одинец ← один
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.