obrażenie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌɔbraˈʒɛ̃ɲɛ], AS: [obražẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od obrazić
- (1.2) uszkodzenie tkanek lub narządów ciała, np. poprzez złamanie, zranienie, działanie promieniowania itp.
- odmiana:
- (1.1) blm;
przypadek liczba pojedyncza mianownik obrażenie dopełniacz obrażenia celownik obrażeniu biernik obrażenie narzędnik obrażeniem miejscownik obrażeniu wołacz obrażenie - (1.2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik obrażenie obrażenia dopełniacz obrażenia obrażeń celownik obrażeniu obrażeniom biernik obrażenie obrażenia narzędnik obrażeniem obrażeniami miejscownik obrażeniu obrażeniach wołacz obrażenie obrażenia - przykłady:
- (1.2) Obrażenia spowodowały u niego szok pourazowy.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) obrażenia wewnętrzne • obrażenia lekkie / silne / rozległe • w wyniku obrażeń
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. obraza ż, obrażanie n
- czas. obrazić (się) dk., obrażać (się) ndk.
- przym. obrażalski, obraźliwy
- przysł. obraźliwie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.2) rzadko występuje w lp
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.