ość (język polski)

ości (1.1)

ości (1.2) u ziarna żyta

wymowa:

IPA: [ɔɕʨ̑], AS: [ość] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) icht. mała kość u ryb; zob. też ości w Wikipedii

(1.2) bot. ostry, sztywny wyrostek u plewki ziaren kłosa

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ość	ości
dopełniacz	ości	ości
celownik	ości	ościom
biernik	ość	ości
narzędnik	ością	ościami / rzad. ośćmi[1]
miejscownik	ości	ościach
wołacz	ości	ości

przykłady:

(1.1) Zrobiłam dzisiaj dorsza i omal się nie udławiłam ością.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ości ryby • rybie ości • udławić się ością

synonimy:

(1.2) ostka, wąs

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ościstość ż, kość ż, oścień m

zdrobn. ostka ż

przym. ościsty

związki frazeologiczne:

z kości na ości

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) fishbone
• arabski: (1.1) شوكة ż
• duński: (1.1) fiskeben n
• francuski: (1.1) arête ż
• hiszpański: (1.1) espina ż
• japoński: (1.1) ほね
• niemiecki: (1.1) Gräte ż; (1.2) Granne ż
• nowogrecki: (1.1) ψαροκόκαλο n, ψαροκόκκαλο n
• nowopruski: (1.1) akkans m
• szwedzki: (1.1) fiskben
• ukraiński: (1.1) ость ż
• wilamowski: (1.1) gronn ż, grȳt ż, gryt ż; (1.2) gronn ż
• włoski: (1.1) lisca m, spina ż

źródła: