niekompetencja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) brak odpowiednich kompetencji

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	niekompetencja	niekompetencje
dopełniacz	niekompetencji	niekompetencji / przest. niekompetencyj[1]
celownik	niekompetencji	niekompetencjom
biernik	niekompetencję	niekompetencje
narzędnik	niekompetencją	niekompetencjami
miejscownik	niekompetencji	niekompetencjach
wołacz	niekompetencjo	niekompetencje

przykłady:

(1.1) Takiej tępoty, połączonej z niekompetencją, bezinteresownym szkodnictwem lub zawiścią, zakłamaniem i zwykłym łajdactwem dawno nie widziałem^[2].

składnia:

(1.1) niekompetencja + D.

kolokacje:

(1.1) rażąca / skrajna / świadoma / wyjątkowa niekompetencja • niekompetencja zawodowa • niekompetencja administracji publicznej / biegłych sądowych / dyrekcji / kierownictwa / lekarza / obsługi / załogi

synonimy:

(1.1) dyletanctwo, dyletantyzm, niekompetentność, niefachowość, niedoświadczenie, nieudolność, amatorstwo

antonimy:

(1.1) kompetencja

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kompetencja ż, niekompetentność ż

przym. niekompetentny

przysł. niekompetentnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. nie- + kompetencja

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) incompetence
• czeski: (1.1) nekompetentnost ż
• francuski: (1.1) incompétence ż
• niemiecki: (1.1) Inkompetenz ż
• portugalski: (1.1) incompetência ż
• słowacki: (1.1) nekompetentnosť ż
• włoski: (1.1) incompetenza ż

źródła: