nadczłowiek (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) filoz. jednostka przewyższająca pod każdym względem wszystkich ludzi; zob. też nadczłowiek w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik nadczłowiek nadludzie dopełniacz nadczłowieka nadludzi celownik nadczłowiekowi nadludziom biernik nadczłowieka nadludzi narzędnik nadczłowiekiem nadludźmi miejscownik nadczłowieku nadludziach wołacz nadczłowieku nadludzie - przykłady:
- (1.1) Nietzscheański nadczłowiek jest obdarzony niezwykłą wolą mocy i nie ograniczają go normy moralne ustanowione przez społeczeństwo.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. nadczłowieczeństwo n, człowiek mos
- czas. uczłowieczać ndk., uczłowieczyć dk.
- przym. nadczłowieczy, człowieczy
- przysł. człowieczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. nad + człowiek; kalka z niem. Übermensch
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) Übermensch, übermensch
- białoruski: (1.1) надчалавек m
- łaciński: (1.1) homo superior m
- niemiecki: (1.1) Übermensch m
- rosyjski: (1.1) сверхчеловек m
- rumuński: (1.1) supraom
- słowacki: (1.1) nadčlovek m
- włoski: (1.1) oltreuomo m, superuomo m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.