mitoman (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) psych. człowiek skłonny do opowiadania nieprawdziwych lub wyolbrzymionych historii na swój temat
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mitoman mitomani dopełniacz mitomana mitomanów celownik mitomanowi mitomanom biernik mitomana mitomanów narzędnik mitomanem mitomanami miejscownik mitomanie mitomanach wołacz mitomanie mitomani - przykłady:
- (1.1) Honorata nie chce z nim rozmawiać, uważa, że jest mitomanem.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mitomania ż, mitomaństwo n
- forma żeńska mitomanka ż
- przym. mitomański, mitomaniakalny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. mitomania < franc. mythomanie < franc. mythe + mania
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) mythomaniac
- francuski: (1.1) mythomane m ż, mythomaniaque m ż
- hiszpański: (1.1) mitómano m
- słoweński: (1.1) mitoman m
- włoski: (1.1) mitomane m ż
- źródła:
mitoman (język słoweński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski żywotny
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.