mistyk (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) osoba doświadczająca stanów mistycznych
- (1.2) wyznawca mistycyzmu
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mistyk mistycy dopełniacz mistyka mistyków celownik mistykowi mistykom biernik mistyka mistyków narzędnik mistykiem mistykami miejscownik mistyku mistykach wołacz mistyku mistycy - przykłady:
- (1.1) Franciszek z Asyżu uważany jest za jednego ze średniowiecznych mistyków.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mistycyzm m, mistyczność ż, mistyka ż
- forma żeńska mistyczka ż
- przym. mistyczny
- przysł. mistycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) gr. μύστης → ten, który został zainicjowany < gr. μυέω → inicjuję < gr. μυω → zamykam, zatajam
- uwagi:
- zob. też mistyk w Wikicytatach
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) mystic; (1.2) mystic
- białoruski: (1.1) містык m; (1.2) містык m
- czeski: (1.1) mystik m; (1.2) mystik m
- fiński: (1.1) mystikko; (1.2) mystikko
- francuski: (1.1) mystique m; (1.2) mystique m
- hiszpański: (1.1) místico m; (1.2) místico m
- niemiecki: (1.1) Mystiker m; (1.2) Mystiker m
- rosyjski: (1.1) мистик m; (1.2) мистик m
- ukraiński: (1.1) містик m; (1.2) містик m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.