mistyka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈmʲistɨka], AS: [mʹistyka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. na 3 syl.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) duchowość opierająca się na mistycyzmie
- (1.2) zob. mistycyzm
- (1.3) atmosfera, nastrój tajemniczości
rzeczownik, forma fleksyjna
- (2.1) D., B. lp od: zob. mistyk
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza mianownik mistyka dopełniacz mistyki celownik mistyce biernik mistykę narzędnik mistyką miejscownik mistyce wołacz mistyko - (2.1) zob. mistyk
- przykłady:
- (1.1) Mistyka żydowska przejęła pewne bardzo ważne wątki filozofii greckiej.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dalekowschodnia / perska / żydowska mistyka
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mistyk m, mistyczka ż, mistycyzm m, mistyczność ż
- przym. mistyczny
- przysł. mistycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) mystique
- białoruski: (1.2) містыка ż; (1.3) містыка ż
- francuski: (1.1) mystique ż
- hebrajski: (1.1) מסטיקה ż
- japoński: (1.1) 神秘主義(しんぴしゅぎ)
- niemiecki: (1.1) Mystik ż
- rosyjski: (1.1) мистика ż
- szwedzki: (1.1) mystik w
- ukraiński: (1.1) містика ż
- źródła:
- ↑ Jerzy Ochman, Peryferie filozofii żydowskiej, str. 31.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.