miernik (język polski)

miernik (1.1) uniwersalny

wymowa:

IPA: [ˈmʲjɛrʲɲik], AS: [mʹi ̯erʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) metrol. przyrząd pozwalający określić wartość mierzonej wielkości, zjawiska, cechy; zob. też miernik w Wikipedii

(1.2) metrol. jednostka miary, wskaźnik określający wartość czegoś

(1.3) kryterium oceny czegoś

(1.4) przest. specjalista zajmujący się mierzeniem gruntów

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	miernik	mierniki
dopełniacz	miernika	mierników
celownik	miernikowi	miernikom
biernik	miernik	mierniki
narzędnik	miernikiem	miernikami
miejscownik	mierniku	miernikach
wołacz	mierniku	mierniki

przykłady:

(1.1) Amperomierz jest przykładem miernika elektrycznego.

składnia:

kolokacje:

(1.1) miernik elektryczny • miernik uniwersalny • miernik uziemień

synonimy:

(1.1) probierz

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) przyrząd

hiponimy:

(1.1) amperomierz, galwanometr, miernik poziomu, miernik uniwersalny, watomierz, woltomierz, anemometr, barometr, termometr

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. miara ż, mierzenie n, zmierzenie n

czas. przymierzać, mierzyć ndk., zmierzyć ndk.

przym. mierzalny, miarowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. mierzyć

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) gauge, amer. gage
• arabski: (1.1) محدد قياس
• chiński standardowy: (1.1) 表 (biǎo)
• czeski: (1.1) měrka
• duński: (1.1) måler w, måleapparat n
• niemiecki: (1.1) Lehre ż

źródła: