masztalerz (język polski)
masztalerz (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) wykwalifikowany pracownik obsługujący konie w stadninach
- (1.2) daw. starszy stajenny mający nadzór nad służbą stajenną, końmi, uprzężą; zob. też masztalerz w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik masztalerz masztalerze dopełniacz masztalerza masztalerzy / rzad. masztalerzów celownik masztalerzowi masztalerzom biernik masztalerza masztalerzy / rzad. masztalerzów narzędnik masztalerzem masztalerzami miejscownik masztalerzu masztalerzach wołacz masztalerzu masztalerze - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.2) masztelarz
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. masztalerstwo n, masztarnia ż, masztalnia ż, masztalerka ż
- przym. masztalerski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ok. 1500 r.[1]; st.czes. marštaléř < śwn. marstallaere[2]
- por. daw. czes. maštaléř, daw. niem. Mastaller
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) шталмайстар m
- hiszpański: (1.1) palafrenero m
- łaciński: (1.1) agaso m
- niemiecki: (1.1) Stallmeister m
- nowogrecki: (1.1) ιπποκόμος m
- rosyjski: (1.1) шталмейстер m
- szwedzki: (1.1) stallknekt w
- źródła:
- ↑
Hasło „masztalerz” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN. - ↑ Andrzej Bańkowski, Etymologiczny słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-01-13019-9.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.