magiczny (język polski)

wymowa:
IPA: [maˈɟiʧ̑nɨ], AS: [maǵičny], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) związany z magią, dotyczący magii

przymiotnik jakościowy

(2.1) taki, który ma wyjątkowy, czarujący, dziwny urok
(2.2) irracjonalny, wykraczający poza racjonalne myślenie, postrzeganie
odmiana:
(1.1)
(1.1)
przykłady:
(2.1) Wiąże się ona z magiczną formułą E = mc², którą Albert Einstein (1879-1955) zapisał po raz pierwszy w 1905 roku[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. magia ż, mag m, magik m, magiczność ż
przysł. magicznie
związki frazeologiczne:
liczba magiczna • kwadrat magiczny • myślenie magiczne • realizm magiczny • magiczne oko
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jarosław Włodarczyk, Wędrówki niebieskie czyli Wszechświat nie tylko dla poetów, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.