kurzęczak (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kuˈʒɛ̃n͇ʧ̑ak], AS: [kužẽṇčak], zjawiska fonetyczne: udziąs.• nazal.• asynch. ę
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) naturalny nawóz z obornika kurzego
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kurzęczak kurzęczaki dopełniacz kurzęczaka kurzęczaków celownik kurzęczakowi kurzęczakom biernik kurzęczak kurzęczaki narzędnik kurzęczakiem kurzęczakami miejscownik kurzęczaku kurzęczakach wołacz kurzęczaku kurzęczaki - przykłady:
- (1.1) W uprawach ekologicznych stosuje się kurzęczak do nawożenia upraw.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kurczaczek mzw, kurzeniec mrz, kura ż, kurczak m, kurnik m, kurak m, kur m, kurczę n, kurka ż, kureczka ż
- przym. kurzy
- wykrz. kurka
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.