kurczę (język polski)

kurczę (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈkurʧ̑ɛ], AS: [kurče], zjawiska fonetyczne: denazal.

podział przy przenoszeniu wyrazu: kur•czę

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) pisklę kury

wykrzyknik

(2.1) …wyrażający zdziwienie, zaskoczenie

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) 1. os. lp ter. od: kurczyć

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kurczę	kurczęta
dopełniacz	kurczęcia	kurcząt
celownik	kurczęciu	kurczętom
biernik	kurczę	kurczęta
narzędnik	kurczęciem	kurczętami
miejscownik	kurczęciu	kurczętach
wołacz	kurczę	kurczęta

(2.1) nieodm.

(3.1) zob. kurczyć

przykłady:

(1.1) W kurniku są kury razem z kurczętami.

(2.1) O, kurczę! Zapomniałem, że za dwa dni mam egzamin.

składnia:

kolokacje:

(2.1) kurczę blade • kurczę pieczone

synonimy:

(1.1) gw. (Górny Śląsk) kurzę, kurziczka, kurzyczka, kurzynka

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kurczak mzw, kurczaczek mzw, kura ż, kurnik mrz, kurczęcina ż

zdrobn. kurczątko n

przym. kurczęcy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

por. kurczak

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) chick; (2.1) darn!, darn it!
• białoruski: (1.1) кураня n, куранё n
• esperanto: (1.1) kokido
• francuski: (1.1) poussin m; (2.1) mince!, (oh) la vache!, zut!
• hiszpański: (1.1) polluelo m, pollo m; (2.1) ¡jo! ¡me cachis!
• kaszubski: (1.1) kùrzã n, kùrczã n
• kornijski: (1.1) ydhnik m
• niderlandzki: (1.1) kuiken n
• nowogrecki: (1.1) νεοσσός m; (2.1) αμάν!
• perski: (1.1) جوجه
• rosyjski: (1.1) цыплёнок; (2.1) чёрт!
• ukraiński: (1.1) курча n
• wilamowski: (1.1) hinła
• wolof: (1.1) ginaar

źródła: