kostur (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) kij lub laska używane jako podpórka przy chodzeniu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kostur kostury dopełniacz kostura kosturów celownik kosturowi kosturom biernik kostur kostury narzędnik kosturem kosturami miejscownik kosturze kosturach wołacz kosturze kostury - przykłady:
- (1.1) Niektóre staruszki wymyślały mu od ostatnich, jedna stłukła go kosturem[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kostucha ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- prasł. *kosturъ → coś kościanego, zrobionego z kości[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Artur Baniewicz, Smoczy pazur, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
- ↑
Hasło „kostur” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
kostur (język chorwacki)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
- (1.1) anat. szkielet, układ kostny[1]
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) skelet
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.