koronować (język polski)

biskup koronuje (1.1) króla
wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. ukoronować)

(1.1) polit. przekazywać uroczyście najwyższą władzę poprzez nakładanie korony na głowę przyszłego panującego
(1.2) pot. wkładać komuś diadem, koronę albo wieniec na znak jego zwycięstwa
(1.3) przen. stanowić górną część czegoś

czasownik zwrotny koronować się (dk. ukoronować się)

(2.1) stawać się władcą poprzez akt koronacji
(2.2) zostać wyróżnionym lub wyróżniać się
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IV
(2.1-2) koniugacja IV
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) koronowana głowa
synonimy:
(1.3) wieńczyć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. ukoronować
rzecz. korona ż, koronacja ż, koronka ż, koruna ż, koronowanie n
przym. koronny, koronacyjny, koroniasty
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.