komediant (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek udający, zachowujący się nienaturalnie czy niepoważnie
- (1.2) daw. osoba grająca różne postaci zawodowo
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik komediant komedianci dopełniacz komedianta komediantów celownik komediantowi komediantom biernik komedianta komediantów narzędnik komediantem komediantami miejscownik komediancie komediantach wołacz komediancie komedianci depr. M. i W. lm: (te) komedianty - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) pozer, błazen, hipokryta, obłudnik
- (1.2) aktor, frant
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. komediantka ż, komedianctwo n, komedia ż, komizm mrz
- przym. komediancki, komediowy
- przysł. komediancko
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- wł. commediante
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) bryt. phoney / amer. phony
- bułgarski: (1.1) комедиант m; (1.2) комедиант m
- francuski: (1.1) comédien m
- hiszpański: (1.1) comediante m
- niemiecki: (1.1) Komödiant m; (1.2) Comedian m
- wilamowski: (1.1) komedjaont m, komendjant m; (1.2) komedjaont m, komendjant m
- włoski: (1.2) commediante m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.