komizm (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈkɔ̃mʲism̥], AS: [kõmʹism̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.• wygł.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zespół cech jakiejś osoby lub sytuacji budzący wesołość
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik komizm komizmy dopełniacz komizmu komizmów celownik komizmowi komizmom biernik komizm komizmy narzędnik komizmem komizmami miejscownik komizmie[2] komizmach wołacz komizmie[2] komizmy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. komiczny
- przysł. komicznie
- rzecz. komik m, komedia ż, komediant m, komediantka ż, komiczność ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- albański: (1.1) komizëm m
- angielski: (1.1) comedy
- bułgarski: (1.1) комизъм m
- rosyjski: (1.1) комизм m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.