komiczność (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) cecha tego, co jest komiczne
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik komiczność dopełniacz komiczności celownik komiczności biernik komiczność narzędnik komicznością miejscownik komiczności wołacz komiczności - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) komizm
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. komiczny
- przysł. komicznie
- rzecz. komik m, komedia ż, komizm m, komediowość ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) комичност ż
- czeski: (1.1) komičnost ż
- hiszpański: (1.1) comicidad ż
- nowogrecki: (1.1) κωμικότητα ż
- rosyjski: (1.1) комичность ż
- włoski: (1.1) comicità ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.