koda (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈkɔda], AS: [koda]
​
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. zakończenie kompozycji muzycznych zawierające zwięzłe powtórzenie głównych tematów[1]
(1.2) liter. zakończenie utworu literackiego lub jakiejś historii, będące ich podsumowaniem[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) war. coda
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. coda < wł. coda → ogon, koniec[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „koda” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „coda” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.

koda (język szwedzki)

wymowa:
znaczenia:

czasownik

(1.1) kodować[1][2]
odmiana:
(1.1) att koda, kodar, kodade, kodat, koda!
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) koda av
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kod, kodning
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Lexin, Språkrådets lexikon, Institutet för språk och folkminnen
  2. ↑ Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 247.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.