klekotać (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. zaklekotać)

(1.1) o bocianie wydawać odgłosy dziobem, kłapać
(1.2) o motorze wydawać warkot
(1.3) pot. paplać, trajkotać[1]
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IX lub koniugacja I, klekoczę / klekocę[2][3] / klekotam[4], lub lub
przykłady:
(1.1) Zrobiło się wiosennie, na dachu klekotał bociek.
(1.2) Jego samochód to wielka klekocząca czortopchajka.
(1.3) Zuza codziennie przy śniadaniu klekocze mi nad łbem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. klekot m, klekotka ż, klekotnica ż, klekotun m, klekotanie n
czas. zaklekotać dk.
przym. klekotliwy
wykrz. kle
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • hiszpański: (1.1) crotorar; (1.2) traquetear; (1.3) cotorrear
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „klekotać” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „klekotać” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „klekotać” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  4. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.