kielnia (język polski)
kielnia (1.1)
kielnia (1.2)
- wymowa:
- IPA: [ˈcɛlʲɲa], AS: [ḱelʹńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• -ni…
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) narzędzie murarskie składające się z płaskiej stalowej płytki i trzonka; zob. też kielnia w Wikipedii
- (1.2) gw. (Górny Śląsk) chochla[1]
- (1.3) gw. łow. ogon bobra
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kielnia kielnie dopełniacz kielni kielni / kielń celownik kielni kielniom biernik kielnię kielnie narzędnik kielnią kielniami miejscownik kielni kielniach wołacz kielnio kielnie - przykłady:
- (1.1) Kielnia z jedną zaostrzoną krawędzią jest także narzędziem używanym w archeologii.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. kielenka ż, kielniczka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- niem. Kelle[2]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: chochla
- angielski: (1.1) trowel
- bułgarski: (1.1) маламашка ż
- duński: (1.1) murske w
- esperanto: (1.1) trulo
- francuski: (1.1) truelle ż (de maçon)
- hiszpański: (1.1) palustre m, paleta ż (de albañil)
- niemiecki: (1.1) Kelle ż
- nowogrecki: (1.1) μυστρί n
- słowacki: (1.1) kelňa ż, murárska lyžica ż
- węgierski: (1.1) kőműveskanál
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.