kłus (język polski)

kłus (1.1)

wymowa:

IPA: [kwus], AS: [ku̯us] ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) jeźdz. dwutaktowy chód konia^[1]; zob. też kłus (jeździectwo) w Wikipedii

(1.2) zool. dwutaktowy chód zwierząt czworonożnych; zob. też kłus (chód) w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kłus	kłusy
dopełniacz	kłusa	kłusów
celownik	kłusowi	kłusom
biernik	kłus	kłusy
narzędnik	kłusem	kłusami
miejscownik	kłusie	kłusach
wołacz	kłusie	kłusy

przykłady:

(1.1) Klacz ma problemy z kopytem, o żadnym kłusie nie może być nawet mowy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) kłus anglezowany / ćwiczebny / pośredni / roboczy / w półsiadzie / wyciągnięty / wysiadywany / zebrany

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) chód, bieg

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kłusak m, kłusowanie n

zdrobn. kłusik m

czes. kłusować ndk., pokłusować dk.

przym. kłusowy

przysł. kłusem, kłusa

czas. kłusować

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: stęp • kłus • galop • cwał • inochód

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) trot
• białoruski: (1.1) рысь ż
• czeski: (1.1) klus m
• hiszpański: (1.1) trote m
• rosyjski: (1.1) рысь ż
• słowacki: (1.1) klus m
• ukraiński: (1.1) клус m, ристь
• włoski: (1.1) trotto m

źródła: