kępa (język polski)
kępa (1.1) ziela
kępa (1.1) drzew
kępa (1.2)
- wymowa:
- IPA: [ˈkɛ̃mpa], AS: [kẽmpa], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) bot. zwarta grupa roślin, np. drzew, krzewów, kwiatów
- (1.2) mała wyspa na rzece lub jeziorze pokryta roślinnością zob. też kępa (wyspa) w Wikipedii
- (1.3) usypisko osadów niesionych przez wiatr
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kępa kępy dopełniacz kępy kęp celownik kępie kępom biernik kępę kępy narzędnik kępą kępami miejscownik kępie kępach wołacz kępo kępy - przykłady:
- (1.1) Schował się w tej kępie drzew.
- (1.2) Jacht przepłynął przy kępie.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) kępa rzeczna
- (1.3) kępa morenowa • Kępa Oksywska • Kępa Pucka
- synonimy:
- (1.2) ostrowie
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kępka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) туфа ż
- czeski: (1.1) trs m
- hiszpański: (1.1) mata ż, soto m, arboleda ż; (1.2) mejana ż (poblada de vegetación); (1.3) terrero m
- włoski: (1.1) cespo m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.