judeochrześcijanin (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌjudɛɔxʃɛɕʨ̑iˈjä̃ɲĩn], AS: [i ̯udeoχšeśćii ̯ä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• podw. art.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) rel. w pierwszych wiekach chrześcijaństwa: Żyd wyznający chrześcijaństwo, ale zachowujący tradycyjne obrzędy i zwyczaje wedle prawa mojżeszowego[1]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik judeochrześcijanin judeochrześcijanie dopełniacz judeochrześcijanina judeochrześcijan celownik judeochrześcijaninowi judeochrześcijanom biernik judeochrześcijanina judeochrześcijan narzędnik judeochrześcijaninem judeochrześcijanami miejscownik judeochrześcijaninie judeochrześcijanach wołacz judeochrześcijaninie judeochrześcijanie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- forma żeńska judeochrześcijanka
- przym. judeochrześcijański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) pol. judeo- + chrześcijanin < łac. Iudaeus → Żyd[1]; gr. Ιουδαίος → Żyd
- uwagi:
- (1.1) por. poganochrześcijanin
- tłumaczenia:
- niemiecki: (1.1) Judenchrist m
- źródła:
- 1 2
Hasło „judeochrześcijanin” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.