janczar (język polski)
janczarzy (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) hist. wojsk. żołnierz dawnej regularnej, doborowej piechoty tureckiej, tworzonej początkowo z młodych chrześcijańskich brańców zmuszonych do przyjęcia islamu; zob. też janczarzy w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik janczar janczarzy / janczarowie dopełniacz janczara janczarów celownik janczarowi janczarom biernik janczara janczarów narzędnik janczarem janczarami miejscownik janczarze janczarach wołacz janczarze janczarzy / janczarowie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. janczarski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) węg. janicsár ← tur. yeniçeri
- uwagi:
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) janizari
- białoruski: (1.1) янычар m
- bułgarski: (1.1) еничарин m
- hiszpański: (1.1) jenízaro m
- nowogrecki: (1.1) γενίτσαρος m
- rosyjski: (1.1) янычар m
- słowacki: (1.1) janičiar m
- ukraiński: (1.1) яничар m
- węgierski: (1.1) janicsár
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.