iudicium (język polski)
- wymowa:
- [uwaga 1] (spolszczona) ‹judicjum›, IPA: [juˈdʲiʦ̑ʲjũm], AS: [i ̯udʹicʹi ̯ũm], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) liter. daw. ostatni etap pracy filologa nad tekstem antycznym; omówienie warstwy estetycznej i artystycznej dzieła[1]
- odmiana:
- (1.1) nieodm.
- przykłady:
- (1.1) Współcześnie iudicium nie jest częścią krytyki tekstu, lecz krytyki literackiej.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. iudicium → danie, sąd[1]
- uwagi:
- ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
- tłumaczenia:
- źródła:
iudicium (język łaciński)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) proces sądowy
- (1.2) wyrok, decyzja, postanowienie
- (1.3) przen. sąd
- odmiana:
- (1.1-3) iudicium, iudicii (deklinacja II)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik iūdicium iūdicia dopełniacz iūdiciī iūdiciōrum celownik iūdiciō iūdiciīs biernik iūdicium iūdicia ablatyw iūdiciō iūdiciīs wołacz iūdicium iūdicia - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) iudicium facere → wydawać wyrok
- (1.3) in iudicium adducere → postawić przed sądem
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. iudex m, ius n, iustitia ż
- czas. iudico
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. iudico
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.