inwokacja (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌĩnvɔˈkaʦ̑ʲja], AS: [ĩnvokacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) liter. apostrofa
- (1.2) zwrócenie się o pomoc do Boga, muz, bóstw, na wstępie
- (1.3) rel. liturgiczne wezwanie do modlitwy
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik inwokacja inwokacje dopełniacz inwokacji inwokacji / przest. inwokacyj[1] celownik inwokacji inwokacjom biernik inwokację inwokacje narzędnik inwokacją inwokacjami miejscownik inwokacji inwokacjach wołacz inwokacjo inwokacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. invocatio
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „inwokacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.