inkunabuł (język polski)
inkunabuł (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌĩŋkũˈnabuw], AS: [ĩŋkũnabuu̯], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- • akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) bibliot. książka wydrukowana w Europie przed 1501 rokiem (przed XVI wiekiem); zob. też inkunabuł w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik inkunabuł inkunabuły dopełniacz inkunabułu inkunabułów celownik inkunabułowi inkunabułom biernik inkunabuł inkunabuły narzędnik inkunabułem inkunabułami miejscownik inkunabule inkunabułach wołacz inkunabule inkunabuły - przykłady:
- (1.1) Szacuje się, że z pras zeszło ponad 30 tysięcy inkunabułów.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) starodruk
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) starodruk
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. inkunabulista mos, inkunabulistyka ż, postinkunabuł m, inkunabulistyk m
- przym. inkunabulistyczny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1.1) łac. incunabula < łac. in + cunae → w kołysce / powijakach
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) incunabulum
- baskijski: (1.1) inkunable
- czeski: (1.1) inkunábule
- esperanto: (1.1) inkunablo
- estoński: (1.1) inkunaabel
- francuski: (1.1) incunable m
- hiszpański: (1.1) incunable m
- interlingua: (1.1) incunabulo
- niemiecki: (1.1) Inkunabel ż
- norweski (bokmål): (1.1) inkunabel m
- norweski (nynorsk): (1.1) inkunabel m
- nowogrecki: (1.1) αρχέτυπο n
- rosyjski: (1.1) инкунабула ż, инкунабул m
- słowacki: (1.1) inkunábula ż, prvotlač m
- ukraiński: (1.1) інкунабула ż
- włoski: (1.1) incunabolo m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.