inkarnacja (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) rel. wcielenie bóstwa w osobę ludzką; zob. też inkarnacja w Wikipedii
- (1.2) rzad. barwa skóry człowieka[1][2]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik inkarnacja inkarnacje dopełniacz inkarnacji inkarnacji / przest. inkarnacyj celownik inkarnacji inkarnacjom biernik inkarnację inkarnacje narzędnik inkarnacją inkarnacjami miejscownik inkarnacji inkarnacjach wołacz inkarnacjo inkarnacje - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. karnacja ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. incarnatio[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) incarnation
- baskijski: (1.1) inkarnazio, haragitze
- bułgarski: (1.1) инкарнация ż
- kataloński: (1.1) encarnació ż
- rosyjski: (1.1) инкарнация ż
- źródła:
- 1 2
Hasło „inkarnacja” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Michał Arct, M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego, Wydawnictwo M. Arcta w Warszawie, Warszawa 1916.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.