imienniczka (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌĩmʲjɛ̇̃ɲˈːiʧ̑ka], AS: [ĩmʹi ̯ė̃•ńička], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.• gemin.• i → j  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) kobieta lub dziewczyna mająca takie samo imię lub nazwisko, jak inna osoba

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	imienniczka	imienniczki
dopełniacz	imienniczki	imienniczek
celownik	imienniczce	imienniczkom
biernik	imienniczkę	imienniczki
narzędnik	imienniczką	imienniczkami
miejscownik	imienniczce	imienniczkach
wołacz	imienniczko	imienniczki

przykłady:

(1.1) Moja imienniczka w pracy powiedziała, że nie obchodzi imienin.

składnia:

kolokacje:

(1.1) moja imienniczka

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. imię n, imieniny nmos

forma męska imiennik m

przym. imienny

przysł. imiennie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: imiennik

• białoruski: (1.1) аднафаміліца ż (kobieta o tym samym nazwisku), цёзка ż (kobieta o tym samym imieniu)
• czeski: (1.1) jmenovkyně ż
• duński: (1.1) navnesøster w
• hiszpański: (1.1) tocaya ż
• jidysz: (1.1) נאָמען־שוועסטער ż (nomen-szwester)
• niemiecki: (1.1) Namensvetterin ż
• nowogrecki: (1.1) συνονόματη ż
• rosyjski: (1.1) тёзка ż (kobieta o tym samym imieniu)
• słowacki: (1.1) menovkyňa ż
• włoski: (1.1) omonima ż

źródła: