identyfikacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌidɛ̃ntɨfʲiˈkaʦ̑ʲja], AS: [idẽntyfʹikacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. stwierdzenie czyjejś tożsamości, ustalenie jednakowości czegoś w porównaniu z czymś^[1]

(1.2) psych. utożsamianie się z kimś, współodczuwanie; przeżywanie przez kogoś czegoś bezpośrednio jego niedotyczącego tak, jak ktoś inny, kogo to dotyczy naprawdę

(1.3) psych. socjol. utożsamianie się osoby bądź grupy z wartościami i stylem innej osoby lub grupy

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	identyfikacja
dopełniacz	identyfikacji
celownik	identyfikacji
biernik	identyfikację
narzędnik	identyfikacją
miejscownik	identyfikacji
wołacz	identyfikacjo

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) identyfikacja sprawcy / pisma / odcisków palców

(1.3) identyfikacja grupowa / kulturowa

synonimy:

(1.1) rozpoznanie, rozpoznawanie, utożsamienie, ustalenie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. identyfikator mrz, identyfikowanie n, zidentyfikowanie n

czas. zidentyfikować dk., identyfikować ndk.

przym. identyfikatorowy, identyfikacyjny, identyfikowalny

związki frazeologiczne:

etymologia:

franc. identification

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) identification; (1.2) identification; (1.3) identification
• arabski: (1.1) تعرف m (taʿarruf)
• białoruski: (1.1) ідэнтыфікацыя ż
• bułgarski: (1.1) идентификация ż
• czeski: (1.1) identifikace ż
• duński: (1.1) identifikation w; (1.2) identifikation w; (1.3) identifikation w
• estoński: (1.1) identifitseerimine; (1.2) samastumine, samastamine, identifitseerimine, identifitseerumine; (1.3) samastumine, identifitseerimine, identifitseerumine
• hiszpański: (1.1) identificación ż; (1.2) identificación ż, solidaridad ż; (1.3) identificación ż, afinidad ż
• rosyjski: (1.1) идентификация ż
• szwedzki: (1.1) identifikation w; (1.2) identifikation w; (1.3) identifikation w
• ukraiński: (1.1) ідентифікація ż

źródła: