hucuł (język polski)
hucuły (1.1)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) zool. jeźdz. koń huculski
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik hucuł hucuły dopełniacz hucuła hucułów celownik hucułowi hucułom biernik hucuła hucuły narzędnik hucułem hucułami miejscownik hucule hucułach wołacz hucule hucuły - przykłady:
- (1.1) Z rzeszowskiej hodowli pochodziły hucuły przeważnie o gniadej lub srokatej maści.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) koń
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Huculszczyzna ż, Hucuł m, Hucułek m, Hucułka ż, Hucułówka ż
- zdrobn. hucułek m
- przym. huculski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Hucuł
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: koń huculski
- źródła:
- ↑ Hasło „hucuł” w: Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. Halina Zgółkowa, t. 14, Wydawnictwo Kurpisz, Poznań 1994-2005, ISBN 83-900203-3-5, s. 32.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.