frankofon (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ktoś, kto mówi po francusku i żyje w społeczności posługującej się tym językiem[1], szczególnie w miejscu, w którym mówi się dwoma lub więcej językami
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik frankofon frankofoni dopełniacz frankofona frankofonów celownik frankofonowi frankofonom biernik frankofona frankofonów narzędnik frankofonem frankofonami miejscownik frankofonie frankofonach wołacz frankofonie frankofoni depr. M. i W. lm: (te) frankofony[2] - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- przym. frankofoński
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) francophone, Francophone
- baskijski: (1.1) frankofono
- esperanto: (1.1) franclingvano
- hiszpański: (1.1) francófono m
- interlingua: (1.1) francophono
- niemiecki: (1.1) Frankofoner m
- nowogrecki: (1.1) γαλλόφωνος m/ż
- rosyjski: (1.1) франкофон m
- węgierski: (1.1) frankofón
- źródła:
- ↑
Hasło „frankofon” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN. - ↑ Hasło „frankofon” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.