fråga (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) pytanie, zapytanie^[1]

(1.2) kwestia, zagadnienie^[1]

czasownik przechodni i nieprzechodni

(2.1) pytać, zapytywać^[1]

czasownik zwrotny fråga sig

(3.1) pytać się (w myśli), zastanawiać się^[2]

odmiana:

(1.1-2) en fråga, frågan, frågor, frågorna

(2-3) att fråga, frågar, frågade, frågat, fråga!

przykłady:

(2.1) Den 70-åriga kunden tog tag vår 47-åriga chef Sofia i knät och frågade henne om hon skulle bli hans fru. → 70-letni klient złapał naszą 47-letnią szefową Sofię za kolano i zapytał, czy zostanie jego żoną.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) förfrågan

(1.2) problem, ämne, frågeställning, ärende, spörsmål

(2.1) förfråga sig, tillfråga, spörja

(3.1) undra

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(2.1) rzecz. frågande, förfrågan

związki frazeologiczne:

złożenie rzeczownikowe frågeformulär, frågesats, frågetecken, frågeställning, frågestund • judefrågan, kilfråga, knäckfråga, kuggfråga, samvetsfråga, smakfråga, tidsfråga, tvistefråga, ödesfråga

fraza rzeczownikowa akademisk fråga • dum fråga • mjuk fråga • retorisk fråga • öppen fråga

złożenie czasownikowe ifrågasätta

czasownik frazowy fråga efter • fråga sig fram • fråga sig för • fråga ut

fraza czasownikowa inte komma på fråga • komma i fråga

etymologia:

uwagi:

źródła: