dzwonnik (język polski)
dzwonnicy (1.1)
dzwonnik (1.2)
dzwonnik (2.1) nagoszyi
- wymowa:
- IPA: [ˈʣ̑vɔ̃ɲːik], AS: [ʒvõ•ńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• gemin.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek mający za zadanie dzwonienie dzwonem kościelnym w dzwonnicy; zob. też dzwonnik w Wikipedii
- (1.2) muz. muzyk grający na dzwonach
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (2.1) ornit. nazwa kilku gatunków ptaków z rodzaju Procnias[1]
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik dzwonnik dzwonnicy dopełniacz dzwonnika dzwonników celownik dzwonnikowi dzwonnikom biernik dzwonnika dzwonników narzędnik dzwonnikiem dzwonnikami miejscownik dzwonniku dzwonnikach wołacz dzwonniku dzwonnicy depr. M. i W. lm: (te) dzwonniki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dzwon m, dzwonek m, dzwoneczek m, dzwonnica ż, dzwonienie n, podzwonne n, zadzwonienie n, wydzwanianie n, wydzwonienie n, wdzwadzanie n, wdzwonienie n
- forma żeńska dzwonniczka ż
- czas. dzwonić ndk., zadzwonić dk., wydzwaniać ndk., wydzwonić dk., wdzwaniać ndk., wdzwonić dk.
- przym. dzwonowy, dzwonowaty, dzwonkowy, dzwonnicowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
- tłumaczenia:
- baskijski: (1.1) ezkilazain, kanpai-jotzaile
- białoruski: (1.1) званар m
- hiszpański: (1.1) campanero m
- niemiecki: (1.1) Glöckner m
- nowogrecki: (1.1) κωδωνοκρούστης m
- rosyjski: (1.1) звонарь m
- ukraiński: (1.1) дзвонар m
- węgierski: (1.1) harangozó
- włoski: (1.1) campanaro m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.