dziurawy (język polski)

dziurawy (1.1) mur

dziurawy (1.1) but

wymowa:

IPA: [ʥ̑uˈravɨ], AS: [ʒ́uravy], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) mający dziurę lub dziury

(1.2) przen. mający luki, braki

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	dziurawy		dziurawa	dziurawe	dziurawi	dziurawe
dopełniacz	dziurawego		dziurawej	dziurawego	dziurawych
celownik	dziurawemu		dziurawej	dziurawemu	dziurawym
biernik	dziurawego	dziurawy	dziurawą	dziurawe	dziurawych	dziurawe
narzędnik	dziurawym		dziurawą	dziurawym	dziurawymi
miejscownik	dziurawym		dziurawej	dziurawym	dziurawych
wołacz	dziurawy		dziurawa	dziurawe	dziurawi	dziurawe
stopień wyższy bardziej dziurawy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik bardziej dziurawy bardziej dziurawa bardziej dziurawe bardziej dziurawi bardziej dziurawe dopełniacz bardziej dziurawego bardziej dziurawej bardziej dziurawego bardziej dziurawych celownik bardziej dziurawemu bardziej dziurawej bardziej dziurawemu bardziej dziurawym biernik bardziej dziurawego bardziej dziurawy bardziej dziurawą bardziej dziurawe bardziej dziurawych bardziej dziurawe narzędnik bardziej dziurawym bardziej dziurawą bardziej dziurawym bardziej dziurawymi miejscownik bardziej dziurawym bardziej dziurawej bardziej dziurawym bardziej dziurawych wołacz bardziej dziurawy bardziej dziurawa bardziej dziurawe bardziej dziurawi bardziej dziurawe
stopień najwyższy najbardziej dziurawy przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik najbardziej dziurawy najbardziej dziurawa najbardziej dziurawe najbardziej dziurawi najbardziej dziurawe dopełniacz najbardziej dziurawego najbardziej dziurawej najbardziej dziurawego najbardziej dziurawych celownik najbardziej dziurawemu najbardziej dziurawej najbardziej dziurawemu najbardziej dziurawym biernik najbardziej dziurawego najbardziej dziurawy najbardziej dziurawą najbardziej dziurawe najbardziej dziurawych najbardziej dziurawe narzędnik najbardziej dziurawym najbardziej dziurawą najbardziej dziurawym najbardziej dziurawymi miejscownik najbardziej dziurawym najbardziej dziurawej najbardziej dziurawym najbardziej dziurawych wołacz najbardziej dziurawy najbardziej dziurawa najbardziej dziurawe najbardziej dziurawi najbardziej dziurawe

przykłady:

(1.1) Z dziurawego garnka wycieka woda.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dziurawy but / dach / garnek • dziurawa droga

(1.2) dziurawe prawo • dziurawa ochrona

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziura ż, dziurawiec m, dziurawka ż, dziurawienie n, podziurawienie n, dziurkowanie n, dziurkacz m, dziurka ż, dziureczka ż, dziurawość ż

czas. dziurawić, podziurawić, dziurkować

związki frazeologiczne:

chciwy jak wór dziurawy • dziurawa pamięć • mieć dziurawą kieszeń / mieć dziurawe kieszenie • mieć dziurawe ręce • przysłowia dziurawy wór trudno napchać • dym, dach dziurawy, zła żona – najrychlej wypędzą z doma • tylko trzewik wie, że pończocha dziurawa • koń bosy na lód, but dziurawy na błoto, tępa siekiera na drwa – niebezpieczni są • do dziurawej kieszeni diabeł dziurą wchodzi

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) дзіравы
• esperanto: (1.1) trua
• rosyjski: (1.1) дырявый
• słowacki: (1.1) deravý
• ukraiński: (1.1) дірявий

źródła: